Ik wil lang leven
Pijnstillers
‘Ik had al lange tijd last van hoofdpijn. Maar op een gegeven moment werd de pijn extreem. Ik ging meerdere keren naar de huisarts, en zelfs naar de spoedeisende hulp. Elke keer werd ik naar huis gestuurd met (zware) pijnstillers. Ik zei toen al dat ik dacht dat het een hersentumor was. Niemand nam me serieus, onder andere omdat ik zo jong ben.’
Doorgestuurd
‘Toen ik op één dag voor de derde keer bij de spoedeisend hulp zat – ik kon niets meer door de hoofdpijn – ben ik heel kwaad geworden. Ik wilde gewoon dat ze mijn hersenen onderzochten. Al was het maar om uit te sluiten dat de pijn daar vandaan kwam. Na een kort telefoongesprek met de neuroloog werd ik direct doorgestuurd. Op de CT-scan was het duidelijk. Ik had een hersentumor.’
Teleurgesteld
‘De eerste periode was ik vooral heel boos en teleurgesteld. Waarom geloofde niemand me? En waarom kon ik niet eerder met een neuroloog praten? En waarom nou ik? Ik kan nog steeds niet accepteren dat ik dodelijk ziek ben. Maar ik heb wel geaccepteerd dat dit nu mijn situatie is, en ik ermee moet leren omgaan. Hierbij heeft de psycholoog mij geholpen.’
Rouwen
‘Ik heb zelf bij het ziekenhuis om een psycholoog gevraagd. Vanaf het moment dat ik weet dat ik een hersentumor heb, ben ik aan het rouwen. Daar kan ik over praten met vrienden en familie, maar met een psycholoog is toch echt anders. Door mijn medicijnen – dexamethason – kreeg ik gekke gedachten en gedroeg ik me anders dan normaal. Daar kon ik ook goed over praten met de psycholoog.’
Gedachten
‘Ik vind het moeilijk om dingen los te laten. Op advies van mijn psycholoog schrijf ik opvallende gedachten op en probeer hier bij stil te staan. Gedachten waar ik mee zit. Maar ook wanneer en hoe vaak ik die gedachten heb. Ik ben niet bang om dood te gaan. Ik ben christelijk dus als het mijn tijd is, is het mijn tijd.’
Leven
‘Mijn doel is altijd geweest om lang en gezond te leven. Ik heb altijd een gezonde leefstijl gehad, en heb als diëtiste anderen hier mee geholpen. Het is moeilijk te accepteren dat ik - ondanks dat ik heel gezond geleefd heb - niet oud mag worden. Maar ik probeer hier niet te veel bij stil te staan. Ik kijk naar manieren om de korte tijd die ik hier nog heb enigszins zinvol door te brengen.’
Linda is 29 jaar en heeft een hersentumor.