Ik moet mezelf helen, niet de kanker
‘We dragen je over aan het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis (AVL)’, deelden mijn artsen mee in december 2021. ‘We weten niet hoe we je het beste kunnen helpen.’ Dan is het ernstig, wist ik. Twee weken lang hadden ze me onderzocht. Ik bleek geen vleesbomen maar een leiomyosarcoom te hebben: kanker in de weke delen van de baarmoeder met uitzaaiingen in de longen.'
Op onderzoek uit
'Direct ging ik op onderzoek uit: wat is kanker? Wat kan ik zelf doen in de tijd die ik wacht op mijn afspraak bij het AVL? Al de volgende dag kon ik terecht in een kliniek bij een orthomoleculair arts die ook gespecialiseerd is in de Chinese geneeskunde. Ik wist dat ik mezelf niet kon genezen. Wel hoopte ik met zijn hulp mijn gezonde cellen gezond te houden en daarnaast fit te blijven; tijd te winnen bovenal.
Want de gedachte dat ik mijn studerende zoon moest loslaten, dat mijn man, die al zoveel verlies heeft meegemaakt, mij zou kwijtraken… Deze gedachten vond en vind ik nog steeds moeilijk. Slepen me naar een zwart gat, waar ik niet wil zijn. Daarom zoek ik steeds naar vaste grond, richt ik me op leven in plaats van sterven. Noem mij ook geen kankerpatiënt. Zo bouw ik als het ware bruggen over het zwarte gat heen.'
Schrijven
'Al snel ging ik schrijven over alles dat ik meemaakte. Het hielp me om mijn gedachten en gevoelens te ordenen. En het zorgde ervoor dat ik kan samenleven met de kanker, ik wil er niet mee strijden. Met mijn blogs bereikte ik vrouwen die hetzelfde meemaakten. Met vier van hen – allen dezelfde diagnose - kreeg ik een heel intensief en ook welkom contact. Want aan anderen is een doodsvonnis bijna niet uit te leggen. Afgelopen jaar zijn alle vier overleden. De ene week ging het hun nog redelijk goed, de volgende waren ze er niet meer. Daarom ben ik wel reëel, mijn uitvaart heb ik tot in de puntjes geregeld.'
Heelheid, betekenis en creativiteit
‘Diezelfde periode vond ik een uitgever die mijn blogs wilde bundelen. ‘Maar’, zei hij, ’je bent meer dan een vrouw met kanker, schrijf ook over andere facetten van jezelf.’ En al schrijvende besefte ik dat ik mijn ziekte kan ophangen aan mijn drie kernwaarden: heelheid, betekenis en creativiteit.
Tijdens mijn werk als coach en storyteller, vóór de ziekte, had ik een methode ontwikkeld om je drie kernwaarden te ontdekken. Zo kun je er eenvoudig achter komen wie je bent en waar je voor staat. Heelheid zit in de relatie met mijzelf: de verbinding tussen wie ik ben, het gedrag dat ik laat zien en de keuzes die ik maak. Daarvoor moet ik mezelf helen, niet de kanker. Heelheid gaat over vergeving, zelfliefde en over universele liefde, waarmee ik nu een diepere connectie voel.
Betekenis zit voor mij in de relatie met anderen; alles wat ik meemaak inzetten om anderen te helpen. Creativiteit is hoe ik dat doe: ik bedenk oplossingen, schrijf erover en heb een eigen platform gecreëerd door een website te maken. Mijn autobiografie ‘Leven in termijnen’ kwam afgelopen september uit.’
Proces keren
‘In de achterliggende twee jaar is mijn baarmoeder verwijderd, ben ik acht keer bestraald en heb ik twee chemokuren gehad. In mijn buik zijn geen kankercellen terug te vinden, maar in mijn longen des te meer. Mijn lijf kon de slopende chemobehandelingen niet meer aan en daarom ben ik verder gaan kijken. Inmiddels volg ik bij een Duitse biochemicus en biofysicus een epigenetische behandeling. Ik bespreek dit ook met mijn behandelend arts. Ik ben er opgewonden over, dit kan hoopvol zijn voor andere mensen met kanker. Binnenkort krijg ik een pet-scan en weet ik meer over het effect.
Het is precies zoals de campagne zegt: Ongeneeslijk. Niet uitbehandeld. Ik maak gebruik van alles dat er is om het leven zo mooi en makkelijk mogelijk in te richten.’
Wahdeeda is 56 jaar en heeft kanker in de weke delen van de baarmoeder met uitzaaiingen in de longen. Waheeda werkt mee aan een landelijke publiekscampagne over palliatieve zorg 'Ongeneeslijk. Niet uitbehandeld'.