Ik wil weten waarom mijn vader bepaalde keuzes maakt

'Elke behandeling en elke patiënt is anders. Soms werkt een behandeling en soms niet. Ik vind daarom dat iedere behandeling het proberen waard is. Mijn vader heeft daar een andere kijk op. Hij vond de bijwerkingen van sommige behandelingen te heftig.’ 

Accepteren 

'Mijn vader heeft me wel goed kunnen uitleggen waarom hij niet wilde behandelen. Hij is de patiënt en dus degene die beslist, dat moet je accepteren. Maar het is voor mij als kind wel belangrijk om te begrijpen waarom hij bepaalde keuzes maakt. Dat hij altijd goed heeft beargumenteerd wat zijn overwegingen waren, heeft mij erg geholpen om zijn keuzes te accepteren.

Dat zijn behandelend arts ook achter zijn keuze stond om niet te behandelen, vond ik ook een prettig idee. En ook het feit dat mijn vader regelmatig gecontroleerd werd, zodat de oncoloog tijdig kon ingrijpen wanneer de kanker zich snel zou verspreiden, stelde me gerust.’ 

Praten werkt therapeutisch 

‘Sinds anderhalf jaar golf ik regelmatig met mijn vader. Op de golfbaan kunnen we het ook met elkaar hebben over zijn ziekte, zonder dat er allemaal mensen bij zijn. Als kind is het belangrijk om te horen hoe je ouders het beleven, anders ga je het zelf invullen. En het werkt ook therapeutisch om het er over te hebben. Niet alleen met mijn ouders en mijn zussen, maar ook juist met mensen die verder weg staan, zoals collega’s. Zij hebben er geen oordeel over of emotie bij, zij luisteren enkel.’ 

Handvatten 

‘Ik had wel graag meer handvatten gehad over hoe je om kunt gaan met de impact die de ziekte van een ouder op je heeft als kind. Er wordt van alles georganiseerd voor de patiënt en soms de partner, maar niet voor eventuele volwassen kinderen. Daarvoor moet je zelf hulp zoeken.

Ik zou graag zien dat artsen en specialistisch verpleegkundigen de familie van een patiënt meer betrekken bij het behandelproces. Ik blijf nu met veel vragen zitten. Hoe weet ik wat de beste behandeling voor mijn vader is? Communiceren ziekenhuizen onderling wel over elkaars behandelmethodes? Misschien heeft een hoogleraar in Nijmegen wel een geweldige behandeling, hoe komt dat dan terecht in een ander ziekenhuis? Hoe wordt die kennisuitwisseling geborgd? Het zou mij rust geven als ik weet dat ziekenhuizen geen eilandjes zijn en er integraal wordt gedacht over behandelmethodes.’ 

Max is 31 jaar. Zijn vader heeft uitgezaaide prostaatkanker.