Er moet meer aandacht voor naasten komen

'Toen ik de diagnose ongeneeslijke longkanker kreeg, was het eerste dat ik dacht: ‘ik moet het uitmaken met mijn vriend’. Achteraf vind ik die gedacht heel heftig, maar dat komt omdat ik hem het geluk gun. Ik kon alleen maar denken aan hoe hij met de situatie moest omgaan. Ik merk ook dat er in de behandeling veel focus op mij ligt. Soms vraagt de arts wel kort hoe het met mijn vriend gaat, maar dan deel je niet direct heel je levensverhaal. Eigenlijk vind ik dat daar meer aandacht voor moet komen.’

Machteloosheid

‘Voor mijn vriend is mijn ziekte super heftig. De mensen om mij heen hebben geen invloed op mijn proces, maar ze moeten het wel toezien. Dat is voor hen moeilijk. Mijn vriend zou mij bijvoorbeeld heel graag energie willen geven, maar dat kan natuurlijk niet. Hij wil heel graag iets oplossen, maar hij kan niks oplossen. Hij kan er alleen voor mij zijn. Ik merk dat iedereen in mijn omgeving er anders mee om gaat. Mijn moeder is bijvoorbeeld heel erg op zoek naar contact met iemand die hetzelfde meemaakt, lotgenotencontact. Zij heeft een dochter van 23 jaar die ongeneeslijk ziek is. Daar kunnen (gelukkig) niet veel mensen over meepraten.’

Troosten

‘Ik merkte dat ik degene was die mensen troostte. Ik zei dan vaak: ‘joh jongens, ik ben nog niet dood!’ Dat was voor mij een manier om ermee om te gaan. Misschien niet zo tactisch om dit zo direct te zeggen. Maar omdat ik er zo open en vrolijk over ben, is het voor anderen makkelijk om met mij te praten en mijn situatie te snappen.’

Benoem de olifant

‘Ik vind het heel fijn als mensen gewoon vragen: ‘Eva hoe gaat het met je?’ In plaats van 'de olifant in de kamer´ niet te benoemen. Ik ben super open. Dus ik vind het fijn als mensen mij iets vragen, dan dat ze hun eigen conclusies trekken. Wel merk ik dat mensen het moeilijk vinden wát ze dan precies moeten zeggen. Ik zeg dan altijd: je kan beter zeggen dat je het niet weet, dan helemaal niets zeggen. Dit geldt ook voor mijn naasten. Het kan lastig zijn als mensen wel weten wat de situatie is, maar er niet tegen hen over beginnen. Ook hun ‘olifanten’ moeten besproken worden.’

Eva is 24 jaar en heeft uitgezaaide longkanker. Lees het hele verhaal van Eva en volg haar ervaringen op haar instagram Longeneeslijk.

_{Foto: Noortje van der Kraan fotografie}