Fuik
De strijd met depressie
Kasper: ‘Ik had voor mijn diagnose al depressieve buien. Maar daar kwam ik altijd wel weer uit. Al was ik niet meer degene van voor zo’n bui. Het werd steeds donkerder in mijn hoofd. Toen ik te horen kreeg dat ik niet meer beter zou worden was ik lamgeslagen. Ik gaf de moed op en verloor het geloof dat ik met deze ziekte ooit nog een beetje normaal leven zou kunnen leiden. Het ging steeds slechter met me.’
Impact op het gezin
Kasper: ‘Ik geloofde op dat moment dat ik beter direct afscheid kon nemen van iedereen. Ik wilde de mensen om me heen beschermen voor nog meer ellende en verdriet. Ik was ervan overtuigd dat ik allen nog maar tot last was, zonder hier met hen over te praten. Dat het steeds slechter met me ging, was het meest duidelijk voor Margo en mijn gezin. Zo verbrak ik zelfs de relatie met mijn vrouw Margo, met wie ik 35 jaar samen was.’
Margo: ‘Dat Kasper bij me wegging was heel heftig. Hij had alles buiten mij om geregeld. Ik voelde me verslagen. Het was voor mij heel moeilijk, want ik zag dat Kasper niet zichzelf was. Maar niet iedereen geloofde me. Kasper kan zich deze periode niet goed meer herinneren, de depressie leverde veel ‘hersenmist’ op. Voor mij is het heel duidelijk. En dat ik hem - maar ook zijn zorgverleners – toen niet kon bereiken is voor mij moeilijk geweest.’
Kracht van gedachten
Kasper: ‘Als je depressief bent, kan je niet meer helder nadenken. Mijn gedachten waren echter voor mij DE waarheid. Ik schaamde me en voelde me schuldig naar de buitenwereld. Dan deed ik alsof het goed met me ging en ik alles ‘gewoon’ kon. Maar het ging helemaal niet goed. Het was een fuik waar ik niet meer uit kon zwemmen. Op een gegeven moment voelde mijn diagnose ‘ongeneeslijke NET kanker’ als een verlossing.’
Margo: ‘Achteraf kwamen we erachter dat Kaspers depressie niet alleen in zijn hoofd zat. De kanker maakte in zijn lichaam te veel serotonine aan. Serotonine is een stof in je hersenen en je lichaam. Het zorgt er onder andere voor dat je je goed voelt. In medicijnen tegen een depressie zit onder andere serotonine. Maar als je veel te veel serotonine in je lichaam hebt, werkt het juist tegenovergesteld. Dat was bij Kasper het geval.’
Leren omgaan met sombere buien
Kasper: ‘Toen het heel slecht met me ging en langs een treinspoor liep, wist ik diep van binnen gelukkig nog dat ik dat niet wilde. En dat ik echt hulp moest zoeken. Mijn overlevingsstrategie was altijd ‘vooral doorgaan.’ Ik heb vaak niet stilgestaan bij de pijn en het verdriet van ingrijpende gebeurtenissen en haalde mijn schouders op voor dingen en mensen die mij kwetsen. Verdriet en pijn toelaten kwam in mijn woordenboek niet voor. Nu weet ik dat dat niet goed is. Niet voor je lichaam, maar zeker ook niet voor je emotie en geest.
Kasper: ‘Ik kwam bij een psycholoog die mij leerde om te gaan met mijn sombere buien. Want het risico van donkere gedachten ligt bij mij altijd op de loer. Maar ik weet nu dat ik niet die gedachten ben. En dat is niet altijd makkelijk hoor. Om niet in de donkere gedachten te verdwalen. Maar het feit dat ik ongeneeslijk ziek ben is al heftig en eenzaam. En niet alleen voor mij. Dus duw elkaar niet weg, maar blijf in contact.’
Margo: ‘En dat geldt ook voor mij, als partner van iemand die ongeneeslijk ziek is. Ik heb geleerd dat ik hem niet kan redden. Natuurlijk praat ik wel met hem als ik merk dat hij niet lekker in zijn vel zit. En soms sputtert hij dan tegen, dus dan laat ik hem. Ik weet dat het niet over mij gaat. Het is van hem. Ik moet in mijn eigen schoenen blijven staan. Want alleen dan kun je echt samen zijn, als volwaardige partners.
Kasper is 61 jaar, hij heeft NET kanker. Hij is getrouwd met Margo, 59 jaar. Kasper schreef een boek over leren leven met ongeneeslijk ziek zijn voor mannen en de mensen om hen heen. Zijn boek heet Écht de Sjaak!, meer informatie hierover vind je op deze website.
Denk je aan zelfmoord? Bel 113 of 0800-0113 (gratis). Of chat via 113.nl. Deze hulpdienst is dag en nacht bereikbaar.