We praten over mijn gevoel en wat ik nog kan

Klik

‘Toen ik hoorde dat ik niet meer beter zou worden, kreeg ik vanuit het ziekenhuis een gesprek met een psycholoog. Ik heb ervaring met psychologen dus ik dacht ‘het kan geen kwaad’. Ik kan altijd een keer praten. Bij het eerste gesprek was er direct een klik, dat is belangrijk. Nu heb ik elke vijf tot zes weken een afspraak. Soms telefonisch, soms in het ziekenhuis.’

Kwaliteit

‘We praten vooral over hoe ik me op dat moment voel. Ik aanvaard dat ik ongeneeslijk ziek ben, maar ik vind het moeilijk. Vooral het idee dat ik langzaam ga aftakelen, vind ik erg. Dat wil ik niet. Ik zeg ook altijd dat kwaliteit boven kwantiteit gaat. Dus ik leef liever iets korter, als ik alles kan blijven doen. Maar je hoort ook dat je steeds je grenzen verlegt. Dat soort dingen bespreek ik met haar.’

Buitenspel

‘Mijn gesprekken gaan over mijn gevoelens, maar ook hoe ik verder kan. Net voor mijn diagnose had ik een nieuwe baan als docent Nederlands. Ik heb maar een paar keer voor de klas mogen staan. Mijn contract is niet verlengd. Dat snap ik, maar ik vind het wel moeilijk. Ik heb soms het gevoel dat ik buitenspel word gezet, maar ik ben er nog. Ik wil een zinvolle invulling aan mijn leven geven. Mijn psycholoog helpt mij mijn gedachten te ordenen.’

Eerlijk

‘Ik vind het belangrijk om eerlijk te zijn. Toen ik jong was, is mijn vader verongelukt. Ik werd overal buitengehouden in die tijd. Dat wil ik niet voor mijn dochter. Als we niets weten, zeggen we niets. Maar als er een slechte uitslag is, delen we dat met haar. Uiteraard op haar niveau, ze is negen jaar. Ik heb ook haar school laten weten dat ik ziek ben. Zij vinden het lastig. Haar meester zegt ook: ‘ik heb dit nog nooit meegemaakt.’ Voor nu gaat het goed met haar, maar mocht ik achteruitgaan, kunnen we met haar ook naar de psycholoog gaan.’

Naast me

‘Als mensen horen dat een scan goed was, denken ze soms dat alles weer goed is. Maar ik word niet meer beter. Ik krijg ook heel veel goedbedoelde adviezen, en die komen vaak uit een goed hart, maar ik ben degene die het moet doen. Mijn psycholoog heeft wel eens gezegd: ‘ik sta niet voor je, ik sta niet achter je maar ik sta naast je’. Dat vind ik fijn.’
 

Nina is 41 jaar en heeft uitgezaaide baarmoederhalskanker. Ze houdt een blog over haar ziekteproces bij.