Een spel

Uitgezaaide prostaatkanker 

‘Toen ik de foto van de MRI-scan zag, wist ik het meteen. Kanker. Het was op een aantal plekken helemaal zwart op de foto. Ik werd doorverwezen naar de uroloog voor een biopt en een pet-scan. Toen was het al snel duidelijk: de kanker zat in mijn heupen, ribben, lymfeklier en prostaat.’

Levensverwachting prostaatkanker 

‘Het begon te wervelen in mijn hoofd. Ik was er altijd overtuigd dat ik heel oud zou worden. Mijn vader is 94 jaar en mijn moeder 92 jaar. Dat zou ik ook zeker halen. Maar ik was ook snel helder: iedereen kan een verkeerde kaart in het leven trekken en ik had nu een hele verkeerde getrokken. Ik zal eerder doodgaan. Dat is soms moeilijk om je te realiseren.’

Palliatieve behandeling 

Door chemotherapie is 95% van de kankercellen opgeruimd. Toen kreeg ik nog hormoonremmers, om de nog aanwezige kanker klein te houden. Elke drie maanden moet ik naar het ziekenhuis om bloed te prikken. 
Ik wilde graag weten wat mijn levensverwachting is, al zegt dat niets over mij persoonlijk. Met mijn bloedwaardes die steeds oplopen, heb ik berekend dat in mei 2025 nieuwe behandelingen nodig zijn, omdat de huidige behandeling tegen de kanker dan niet meer werkt.

Bijwerkingen hormoonremmers 

‘De grootste bijwerking die ik heb van de chemo, maar ook van de hormoonremmers - die ik nog steeds krijg - is de vermoeidheid. Ik raak heel snel in het ‘rood’, al overkomt het me steeds minder. 

Als ik in het rood raak heb ik veel moeite met dagelijkse dingen. Ik ben intens moe. Mijn lontje wordt korter. Ik word niet perse altijd boos of kortaf maar er kan gewoon op dat moment niets meer bij. Een boek lezen, een blog schrijven, een verjaardag bezoeken: het gaat dan niet.’

Stoppen met werken 

‘Ik raak veel sneller in het rood dan vroeger. Ik heb moeite met grote groepen, gesprekken met meer dan één persoon, drukke plekken maar ook met stress, concentratie, geheugen en emoties. Al snel na mijn behandelingen bleek dat ik niet meer kon werken. Het ging echt niet.’

‘Het overkomt me steeds minder omdat ik beter weet waar ik mijn beperkte energie in wil steken. Mijn gezin, mijn zoon, het helpen van anderen in zelfde soort situatie. Zo ga ik bijvoorbeeld wandelen met ex-collega’s die in een burn-out zitten. Of bezoek ik regelmatig de mannengroep bij IPSO-centrum (inloophuis) Carma.

Spel

‘Ik wil niet te veel stil staan bij wat ik niet meer kan. Ik probeer het te zien als een spel. Hoe zorg ik dat ik mijn beperkingen positief bekijk? Nee, ik werk niet meer, maar ik heb wel de tijd om midden op de dag een boek te lezen. Nee, ik ren niet meer zo hard als vroeger, maar ik heb wel de tijd om te genieten van de omgeving om me heen. Nee, ik heb niet zo veel energie meer als vroeger, maar ik heb wel de mogelijkheid gehad om twee boeken te schrijven over mijn ervaringen.’

Toekomst 

‘Natuurlijk ben ik ermee bezig dat ik eerder dood zal gaan dan ik hoopte, maar daar kijk ik niet met angst naar. Ik ben bang voor eventuele pijn die ik nog ga krijgen. Maar ik ben nu ook gelukkig. Ik leef voluit en sta veel meer stil bij momenten waar ik vroeger aan voorbij zou gaan.’

Erik is 63 jaar en heeft uitgezaaide prostaatkanker. Erik houdt een blog bij over zijn ervaringen en heeft twee boeken geschreven.