Eén weekend afscheid

Palliatieve behandelingen

‘We wisten dat Charlotte niet meer beter zou worden. Maar er werd altijd gesproken over behandelingen. Charlotte ging ervanuit dat ze nog drie tot vier jaar zou hebben. Toen we hoorden dat ze ongeneeslijk ziek was, zei de arts niet hoe lang Charlotte nog zou leven. Pas op mijn aandringen gaf de arts een schatting.’

Omgaan met ongeneeslijk ziek zijn 

‘Mensen gaan op verschillende manieren met slecht nieuws en stress om: vluchten, vechten of bevriezen. Mijn vrouw was een vechter. Ze wilde niet weten dat ze dood zou gaan, en kon het niet accepteren. Het was voor mij en de kinderen lastig, want we zagen dat ze achteruit ging. Maar we hebben ervoor gekozen om haar niet tegen te spreken. Ruzie maken zou ons een schuldgevoel geven.’

Verzwakt

‘De palliatieve behandelingen sloegen helaas niet aan. Maar altijd kwam de arts met een nieuwe optie, waardoor Charlotte dacht dat het ‘goed’ zou komen. Maar ze kreeg een longembolie. Ze werd opgenomen met te veel calcium in haar bloed. Uiteindelijk was ze te verzwakt voor meer behandelingen.’

Praten over de dood 

‘Op vrijdag was duidelijk dat ze zou overlijden. Pas toen heeft de arts het duidelijk benoemd. En pas toen kon Charlotte het ook accepteren. Ze zou maandag naar een hospice gaan, maar dat bleek te zwaar. Maandagmiddag is ze in het ziekenhuis overleden. Ik en de kinderen hebben maar één weekend echt afscheid van haar kunnen nemen. 

Praten over de dood met de arts

‘Dat is me het meest tegen gevallen. Zodra het moeilijk werd, vluchten de zorgverleners de kamer uit. En ik kan het snappen. Charlotte was een sterke vrouw, pittig. Ze waren misschien bang voor haar reactie. Maar als je als zorgverlener erkent, en herkent dat iemand steeds zwakker wordt, dan kun je - ook met iemand die niet wil toegeven dat ze doodgaat - praten. Aan mij werd ook nooit iets gevraagd. Al was het maar ‘hoe gaat het met jou?’. 

Paniek

‘Er was één verpleegkundige in het ziekenhuis. De uitzaaiingen zaten in Charlottes longen. Ze was heel bang te stikken. In het ziekenhuis raakte ze in paniek, en er kwam direct een verpleegkundige. Die gaf haar de juiste medicatie. De verpleegkundige heeft mij na het overlijden nog gebeld. Maar verder durfde niemand het gesprek aan.’

Nazorg na het overlijden 

‘Na Charlottes overlijden heb ik een nazorggesprek met de oncoloog gehad. Ik heb gevraagd waarom hij niet eerder met Charlotte over de laatste fase en de dood heeft gepraat. Hij gaf toe dat hij dat anders zou doen. Maar volgens mij hebben zorgverleners niet door wat het met de naasten doet. Ik heb met een schuldgevoel gezeten. Had ik het wel goed gedaan?’ 

Praten met psycholoog over rouw 

‘Ik ben zelfstandig ondernemer. Ik kon vier maanden vrij te nemen. Ik heb afgesproken met een psycholoog. Ik moest alles op een rijtje te zetten. Wat is er allemaal gebeurd, en hoe ga ik met de kinderen verder? Het gaat naar omstandigheden nu goed. Ik ben weer aan het werk. Maar het blijft dubbel. Mijn oudste zoon heeft onlangs verteld dat hij vader wordt. Dat is geweldig, maar het is zo’n gemis dat Charlotte het niet meer meemaakt.'

Pieter is 57 jaar, hij was getrouwd met Charlotte (52). Charlotte is op 24 oktober 2022 overleden aan uitgezaaide blaaskanker.