Ik doe nu liever leuke dingen

Klachten

‘Ik kreeg twee jaar geleden klachten. Het was midden in coronatijd, dus ik maakte me geen zorgen. Maar de puffer die ik van de huisarts kreeg, hielp na drie maanden nog niet. Toch maar langs het ziekenhuis. Er was iets te zien achter mijn borstbeen, dat moest verder onderzocht worden. Na diverse onderzoeken was het duidelijk: longkanker met uitzaaiingen. Ik kreeg palliatieve behandelingen: chemo- en immunotherapie. Maar tijdens de laatste behandeling had ik het idee dat het meer werkte. Iets in mij zei dat het niet klopte.’ 

Levensvreugde

‘Het klopte inderdaad niet, de immunotherapie deed niets meer. ‘Ik kan niets meer voor je doen’ zei mijn longarts. Ik ben naar het Antoni van Leeuwenhoek-ziekenhuis geweest, om te kijken of ik mee kon doen aan een trail. Ik heb twee kuren gekregen en ben heel ziek geweest. Het hielp niets. Dus koos ik voor een beetje levensvreugde.’

Bot

In het regioziekenhuis – waar ik onder behandeling was – werd niet echt gesproken over de laatste fase. Een keer vroeg een assistent longarts daar of ik nog gereanimeerd wilde worden. Natuurlijk wilde ik dat. Maar hij kwam later terug, en vertelde dat ze dat niet meer gingen doen. Ook mijn longarts is vrij bot. Dat was in het Antoni van Leeuwenhoek-ziekenhuis anders.’

Uitzoeken

‘Vanuit het ziekenhuis is me niet veel aangeboden, ik moest het allemaal zelf uitzoeken. Ik ben gaan zoeken op het internet, en e-mails versturen. Via een vriendin kende ik de casemanager van het hospice hier in de buurt, hospice Bardo. Zij heeft ons veel geholpen, bijvoorbeeld met het aanvragen van hulpmiddelen. Mijn man is mijn mantelzorger, maar werkt ook fulltime. De casemanager heeft huishoudelijke hulp voor ons geregeld. Dat is fijn, want deze tijd willen we samen doorbrengen, niet in het weekend het huis soppen.’

Achteruit

‘Het is nu drie maanden na mijn laatste gesprek in het ziekenhuis. Ze gaven me vier tot zes maanden. Ik merk dat achteruit ga. Mijn conditie wordt steeds slechter. Maar er zijn ook goede dagen. Dagen dat ik me thuis kan bewegen. Gewoon even het aanrecht afnemen. Of een uitstapje naar de winkel met mijn scootmobiel. Dat is voor mij een goede dag. Ik ben gelukkig als ik een klein rondje met de hondjes kan wandelen. Yes, het is me gelukt denk ik dan.’

Medicijnen

‘Als ik een slechte dag heb, lukt niets. Dan voel ik me een zombie. Maar dan kan ik daarover praten met mijn huisarts, de casemanager of de verpleegkundige van de thuiszorg. Mijn huisarts komt elke week even langs. Ze vinden dat ik meer medicijnen mag nemen, maar dat hoeft voor mij nog niet.’ 

Waakhond

‘Ik maak me niet te veel druk over hoe mijn overlijden eruit zal zien. Ik weet het toch niet. Ik was heel bang om te stikken. Maar iedereen heeft me verzekerd dat dat niet gaat gebeuren. Daar vertrouw ik op. Ik ben misschien ook wat verder in het accepteren van mijn aankomende dood. Ik kan er weinig aan veranderen. Het is moeilijk voor mijn man, hij ziet mij achteruit gaan. Hij is op dit moment mijn waakhond, houdt alles in de gaten. Ik vind het heel moeilijk voor mijn zoon. Hij is zijn vader al verloren aan deze rotziekte, en nu zijn moeder. Voor hem wil ik herinneringen maken.’

Euthanasie

‘Ik heb met mijn huisarts over euthanasie gesproken. Alles is in gang gezet. Natuurlijk weet je niet hoe het gaat, maar ik wil niet hier in de kamer liggen en niet zelf naar de wc kunnen. Weken op sterven liggen, lijkt me verschrikkelijk. De casemanager en huisarts hebben mij verzekerd dat dat niet gaat gebeuren. Ik kan het beter verwerken als ik over mijn angsten praat. Natuurlijk rollen de tranen over je wangen bij de eerste gesprekken, maar het wordt makkelijker.’

Genieten

‘Ik ben 57 jaar en ik kom dit jaar te overlijden. Ik kan boos en bang blijven, maar ik doe nu liever leuke dingen. Dat zeg ik ook tegen anderen: geniet van het moment. Ik geniet intens van mijn hondjes en de lieve mensen om me heen. Of gewoon van in de zon zitten en een bij voorbij zien vliegen. Ik wil niet blijven hangen in het feit dat ik dood ga. Ik probeer de tijd ernaartoe zo mooi mogelijk te maken. En al moet dat met een zuurstoftank of scootmobiel. Als ik dan kan genieten, doe ik dat.’
 

Saskia is 57 jaar, en heeft uitgezaaide longkanker.